Φωτο-διασπώμενα και Βιο-διασπώμενα πλαστικά

Φωτο-διασπώμενα και Βιο-διασπώμενα πλαστικά: Ποια η σημασία τους στη ζωή μας και στο περιβάλλον

Φωτο-διάσπαση και βιο-διάσπαση, δύο όροι τόσο κοινοί αλλά τόσο διαφορετικοί. Σίγουρα ο πιο οικείος σε εμάς όρος είναι η βιο-διάσπαση και τα βιοδιασπώμενα προϊόντα ή προϊόντα που διασπώνται βιολογικά. Πόση αλήθεια όμως κρύβει η χρήση αυτού του όρου σε σχέση με το πλαστικό προϊόν που χρησιμοποιούμε;

Βιο-διάσπαση ενός προϊόντος είναι η φυσική διάσπαση του υλικού κυρίως σε οργανική αλλά και ανόργανη ύλη που υπάρχει φυσικά στο περιβάλλον, όπως χώμα, θρεπτικά συστατικά. Κατ΄αυτόν τον τρόπο, η διάσπαση υποβοηθείται με χρήση επιπλέον συστατικών στο προϊόν τα οποία μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα από τη χρήση του, ξεκινούν τη διαδικασία της φυσικής αποικοδόμησης και αυτά μπορεί να είναι από χημικές ουσίες φιλικές προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον ως εκλεκτικά βακτήρια, ότι ακριβώς θα μπορούσε να έρθει σε επαφή ένα πλαστικό που θα πετούσαμε στο περιβάλλον.

Ο παραπάνω όρος όμως συχνά συγχέεται με τη φωτο-διάσπαση, μια εντελώς διαφορετική διεργασία. Φωτοδιασπώμενο ονομάζεται ένα προϊόν το υλικό του οποίου η διάρκεια ζωής μετρά αντίστροφα από την έκθεσή του στο φως. Το υλικό διασπάται σε μικρότερα κομμάτια, θρυμματίζεται όλο και πιο έντονα ώσπου στο τέλος γίνεται πλαστική σκόνη. Μία σκόνη όχι τόσο άκακη, καθώς έχει δημιουργηθεί πλέον ποσότητα “μικροπλαστικών”, που ονομάζονται έτσι λόγω του εξαιρετικά μικρού μεγέθους των κόκκων (της τάξης του μικρο-). Τα αδιάσπαστα μικροπλαστικά στη συνέχεια, εισέρχονται στις φυσικές διαδικασίες του περιβάλλοντος διαταράσσοντας κυρίως πληθυσμούς ζώων καθώς τρέφονται και καταναλώνουν νερό με πλαστικές ουσίες.

Το πιο κοινό παράδειγμα σε εμάς είναι οι πλαστικές σακούλες οι οποίες στην πραγματικότητα είναι φωτο-διασπώμενες και όχι βιο-διασπώμενες, όπως αναγράφεται.

Η κύρια διαφορά μεταξύ των δύο ειδών πλαστικών είναι πως τα βιοπλαστικά τελικά θα διασπασθούν σε φυσικές ουσιές του περιβάλλοντος και θα αφομοιωθούν από αυτό, καθώς δεν περιέχουν επιβαρυντικές ουσίες, ενώ τα φωτοδιασπώμενα πλαστικά θα διασπώνται απλά σε όλο και μικρότερα μέρη μέχρι που να μην μπορούμε να τα δούμε….όμως θα εξακολουθούν να υπάρχουν!

Λίνα Δ.Τσαμίλη
Χημικός Μηχανικός, MSc
Υπεύθυνη Χημικών Αναλύσεων
Τμήμα Περιβαλλοντικών Μελετών & Εφαρμογών

Μπορεί να σας ενδιαφέρουν :

Υπενθύμιση εγκυκλίου περί μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας από τη νόσο των λεγεωναρίων
Νόσος των Λεγεωναρίων – Υπενθύμιση Εγκυκλίου και Υποχρεώσεις Τουριστικών Μονάδων

Με αφορμή νέα περιστατικά νόσου των Λεγεωναρίων, το Υπουργείο Υγείας υπενθυμίζει με την εγκύκλιο Δ1(δ)/Γ.Π. οικ. 26639/2025 ότι οι υπεύθυνοι τουριστικών καταλυμάτων υποχρεούνται να διενεργούν τουλάχιστον δύο ελέγχους ετησίως για Legionella spp. Η έγκαιρη ανίχνευση και η αποτελεσματική διαχείριση κρίνονται απαραίτητες για την προστασία της δημόσιας υγείας, καθώς και για την αποφυγή διοικητικών και ποινικών κυρώσεων.

Νέα Εγκύκλιος Έλεγχοι για Ασφαλή Λειτουργία Δημόσιων Κολυμβητικών Δεξαμενών
Εγκύκλιος: Έλεγχοι για Ασφαλή Λειτουργία Δημόσιων Κολυμβητικών Δεξαμενών – Τι Προβλέπεται

Η νέα εγκύκλιος του Υπουργείου Υγείας (Αρ. Πρωτ. Δ1δ/Γ.Π. οικ. 24573/03-06-2025) ενόψει της θερινής περιόδου, ενισχύει το πλαίσιο υγειονομικού ελέγχου στις δημόσιες κολυμβητικές δεξαμενές. Τονίζεται η ανάγκη για πλήρη συμμόρφωση με την Υγειονομική Διάταξη Γ1/443/1973, ειδικά σε ό,τι αφορά την ποιότητα του νερού, την κυκλοφορία και απολύμανση, καθώς και την τεκμηριωμένη παρακολούθηση με δειγματοληψίες από διαπιστευμένα εργαστήρια.

Εγκύκλιος: Μεταφορά Πόσιμου Νερού με Βυτιοφόρα Δημόσιας Χρήσης

Σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας (Αρ. Πρωτ. Δ1δ/Γ.Π. 23173/29-5-2025), κάθε βυτιοφόρο όχημα που προορίζεται για τη μεταφορά νερού ανθρώπινης κατανάλωσης – είτε ιδιωτικής είτε δημόσιας χρήσης – οφείλει να διαθέτει άδεια κυκλοφορίας και βεβαίωση καταλληλότητας από τις αρμόδιες Υγειονομικές Υπηρεσίες. Η χρήση του νερού θα πρέπει να αναφέρεται ρητά στην άδεια και να προορίζεται αποκλειστικά για ανθρώπινη κατανάλωση.